“ Girde sözü Farsça bir deyiştir. Asım Efendi’nin de dediği gibi, ’Ma’ruf yufka etmektir. , Türkîde kaf-ı Arabî ile kirde derler’. Yine Asım Efendi, Kamus tercümesinde bazlamaç ile kirde ekmeğini yan yana kullanır ve aynı mahiyette görür. ”(Ögel 4 1978. 53. )

“Yazıcı Ali Selçuknamesi, Aladdin Keykubad’ın Konya’da 1237 Mayısında verdiği ziyafette girdeden söz ediyor. “Elvan taam ve biryanlar ve dâne ve muza’fer ve kaz ve tavuk çevirmeleri ve arı girdeler ve Tennur aşları ve mümessek ve muattar şerbetler birle dökülüp yenildi. Ve içildi. Ve Etraftan gelen elçiler ve sâdât ve ulema ve fuzelâ han yiyip dağıldılar. ” (Oğuz1 1977 : 368)

Şemsettin Sami ise Kâmûs-ı Türkî’de kirdeyi “Pek ince bir nevi pide, Acem pidesi”olarak verir. (s: 895)

Anadolu geleneğinde bulunan ve günümüzde yaşayan bazlamanın kirde/ girde olduğu rahatlıkla anlaşılmaktadır. Bazlamanın yağlısı Başkent Konya’da gözleme olarak adlandırılır. ”Yağ varısa gözleme olur; Yağ yoğusa bazlama olur”. (Halıcı1979. s: ) Mehmet Yusufoğlu da “Selçuklu Devri Ekmek Adları Bazlama Bazlamaç”makalesinde de bu konuya değinmiştir.

Ekmekler